Η ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗ εύχεται συλληπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων του δυστυχήματος, που έλαβε χώρα στα Τέμπη. Δεν υπάρχουν ποτέ τα κατάλληλα λόγια, να εκφράσουν τον πόνο και την θλίψη των οικογενειών.
Ωστόσο, τέτοια γεγονότα, οφείλουν να μας κάνουν να αναρωτιόμαστε.
«Είμαι ασφαλής;»
Και είναι ένα ερώτημα που δεν ζητά πλέον μόνο απάντηση, μα και επίλυση. Ως πολίτες του Ελληνικού κράτους, περιμένουμε και προσδοκούμε, πως το Ελληνικό κράτος με σύνεση και προνοητικότητα, έχει μεριμνήσει ώστε να αναπτύσσονται εκείνες οι συνθήκες καθημερινότητας, που θα αποκλείουν περιστατικά όπως αυτό που έλαβε χώρα στα Τέμπη, αλλά και πόσα άλλα, που κατά το παρελθόν έλαβαν χώρα και που τα έχουμε δεχθεί πλέον δίχως αντίσταση και κριτική σκέψη και δίχως απαίτηση ανάληψης ευθυνών από το Κράτος.
Μην μπούμε στην πόλωση για άλλη μια φορά, στεκόμενοι στο αν το σιδηροδρομικό μας δίκτυο, είναι δημόσιου ή ιδιωτικού χαρακτήρα εκμετάλλευσης. Δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή να αναρωτηθούμε και να επιμείνουμε σε τέτοιου ύφους επιχειρηματολογία. Αυτό που έχει πραγματική σημασία, είναι ότι αποτελούμε μέλη μιας κοινωνίας. Έχουμε προσφέρει και προσφέρουμε με πολλούς τρόπους, σε αυτή την κοινωνία. Είμαστε πολίτες ενός Κράτους, που θέλουμε ιδανικά να ανταποδίδει και να εξασφάλιζει την αξιοπρέπειά μας και την υγιή διαβίωση και ανάπτυξή μας ως μέλη του. Γιατί ουσιαστικά ΕΜΕΙΣ είμαστε το Ελληνικό Κράτος.
Και αυτό αποδεικνύεται, ότι δεν γίνεται. Με αυτό το επιπρόσθετο συμβάν, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα καίριο και μακροχρόνιο ερώτημα, που πλέον επιβάλλεται να επιλυθεί και να αποδωθεί και ως φόρο τιμής, προς κάθε πολίτη που κλήθηκε και καλείται στην καθημερινότητά του, να βιώσει την ανυπαρξία ενός κρατικού μηχανισμού.
Στην ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗ το ζητούμενο είναι να τιμάται ο πολίτης, από κάθε πρίσμα της ζωής του. Και η ασφάλειά του είναι ένα πρίσμα, που απαιτεί έναν Κρατικό μηχανισμό προνοητικό, δίκαιο και με αυστηρά κριτήρια εκτέλεσης εργασιών που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα του.
Είμαστε πλέον στο 2023 και είναι καιρός να φύγουμε από την Πόλωση μεταξύ Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα. Είναι απαραίτητο και επιβεβλημένο να συνεργάζονται και να αναπτύσσονται μαζί!
Είμαστε στο 2023 και καθημερινά ακούμε για άλματα τεχνολογίας, μέσα στα οποία ένα Κράτος εξέλιξης και ανάπτυξης, όπως τόσο συχνά ακούμε, οφείλει να εντάξει τον πολίτη του και να τον εκπαίδευσει ανάλογα, δίνοντάς του περισσότερα εργαλεία, μα περισσότερο δε την κουλτούρα και την επαγγελματική προσέγγιση καταστάσεων, που στο τέλος της ημέρας έχουν να κάνουν με ανθρώπινες ζωές. Ας φύγουμε από την πόλωση φταίει ο εργαζόμενος και όχι η εταιρεία! Ας φύγουμε από την κατηγορία ανθρώπων και μικρότερων σχηματισμών, που στο τέλος της ημέρας επιβάλλεται να υπακούουν σε ένα κανονισμό λειτουργίας που έχει θεσπιστεί ή θα έπρεπε να έχει θεσπιστεί από ένα Κράτος Δικαίου και Μέριμνας. Και ακολούθως ένας οργανισμός που οφείλει να υπακούει και να μεριμνά για την εφαρμογή των διαδικασιών του και του πρωτόκολλου ασφαλείας των εργασιών του.Το κυρίαρχο ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί, είναι αν το Κράτος έχει εξασφαλίσει εκείνους τους μηχανισμούς που θα μειώνουν, αν όχι εκμηδενίζουν τέτοια περιστατικά. Αν έχουμε παρουσία Κράτους, που ως Ανώτατος θεσμός, εφαρμόζει πιστά, ρητά και με διαύγεια του νόμους που το ίδιο ψηφίζει!Αυτό πρέπει να μας απασχολεί και να μας κάνει να αναρωτιόμαστε.
Ως απλός πολίτης αναρωτιέμαι λοιπόν
«Έχω Κράτος μέριμνας και ανάπτυξης; Κράτος πρόνοιας και εφαρμογής των νόμων, που το ίδιο ψηφίζει για να είναι βιώσιμο και αναπτυσσόμενο;»
